Monday, January 26, 2009

Νεο μάρτυρες....

Εκεί όπου σταματάει η λογική ξεκινάει η τρέλα και δυστυχώς η ανθρωπότητα έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της λογικής. Το διαρκές έγκλημα το οποίο συντελείται εδώ και χρόνια στη δύσμοιρη γη της Παλαιστίνης επιβεβαιώνει πως ακόμα και ο Θεός μπορεί να κάνει λάθη... Διότι η Χαναάν δεν απεδείχθη Γη της Επαγγελίας για κανέναν...Ούτε για τους Εβραίους, ούτε για τους Παλαιστινίους... Αντιθέτως μάλιστα, απεδείχθη μια Γη ποτισμένη με αίμα, με το αίμα αθώων ανθρώπων που βρεθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή πληρώνοντας τα μαγειρέματα και τις φιλοδοξίες των 'μεγάλων'.
Η πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ εναντίων της λωρίδας της Γάζας αποτελεί απλώς μία ακόμα πράξη του δράματος, με θύτες Ισραηλινούς και Παλαιστινίους ηγέτες και θύματα το λαό της Παλαιστίνης. Ναι φίλοι μου!!! Θύτες είναι και οι Παλαιστίνιοι και μάλιστα στον ίδιο βαθμό με τους Ισραηλίτες...
Για τους δεύτερους η ιστορία μιλάει από μόνη της. Αν και θα θεωρηθώ ως αντισημίτης (πράγμα που διόλου με ενδιαφέρει και με απασχολεί) δεν είναι τυχαίο που σε κάθε εποχή όλοι τους κυνηγούν, τους έχουν άχτι κατά το κοινώς λεγόμενο. Τους εκδίωξαν πολλάκις από την ίδια τους τη Γη, τους εκδίωξαν από την Ισπανία, την Αγγλία, τη Γερμανία ακόμα και τη Γαλλία. Γιατί?? Μα διότι όλοι συμφωνουν πως είναι επιστήμονες στην απάτη και τη δολιότητα, τοκογλύφοι χειρίστου είδους...όπου πήγαιναν πλούτιζαν με πλάγιες μεθόδους και χαρακτηρίζονταν από μια μοναδική ικανότητα να προσκολλούνται με τους εκάστοτε ισχυρούς σα βδέλλες... Χάρη σε αυτή την ικανότητα επιβίωναν... Μέχρι φυσικά να τους καταλάβουν...
Ο περιούσιος λαός λοιπόν, τα ένδοξα τέκνα του Αβράαμ και του Ισάακ πλέον βρήκαν νέα ασχολία... Να σκοτώνουν αθώους στο όνομα κάποιας τρομοκρατίας, με τη στήριξη μάλιστα μια συντριπτικής πολεμικής μηχανής...
Είναι όμως και οι Παλαιστίνιοι υπεύθυνοι... Σε μια κρίσιμη γι' αυτούς ιστορική στιγμή εμφανίζονται χωρίς ενιαία ηγεσία, χωρίς κοινό όραμα για κοινό αγώνα!!! Η επίσημη αρχή του Αμπάς, διαδόχου του Αραφάτ, αλληθωρίζει προς τη δύση και σιωπά σε μια προσπάθεια να κυριαρχήσει με τη βοήθεια της τελευταίας στις ενδοπαλαιστινιακές συγκρούσεις. Αντίπαλος η Χαμάς -οι σφετεριστες του θρόνου της Παλαιστίνης- που με την υποστήριξη της Χεζμπολά και του Ιράν προσπαθέι να εκτοπίσει την αρχή Αμπάς από τον Παλαιστινιακό κόσμο...Τελικά αυτοί οι Παλαιστίνιοι πρέπει να είναι απόγονοι Ελλήνων όπως λένε 'ευφάνταστοι' ιστορικοί...
Για τις ραδιουργίες των μεγάλων δεν χρειάζεται να αναφερθούμε... Οι ΗΠΑ ψηφίζουν Ισραήλ μέχρι τελικής πτώσεως. Το ίδιο και οι Βρετανοί που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για τα χάλια της περιοχής χάρη στη μεγαλόπνοη αποικιοκρατική τους πολιτική. Η Ε.Ε. ανήκει στους αναποφάσιστους αφού μόνο εκεί μπορεί να ανήκει και η Ρωσία σιωπηρά αλλά υπόγεια αντιπαρατίθεται κατά μέτωπο με τις ΗΠΑ παντού...
Και σε όλα αυτά κόσμος και κοσμάκης πεθαίνει και κανείς δεν ενδιαφέρεται... Τα συμφέροντα είναι πάνω από ανθρώπους...Πάντα ήταν, πάντα θα είναι... Απλά λέμε παράπλευρες απώλειες ή μάρτυρες και τελειώνει εκεί η υπόθεση... Μετά από λίγο όλα θα έχουν ξεχαστεί!!!!

Thursday, January 22, 2009

Και όμως.........

Και όμως ο ιστότοπος ξαναλειτουργεί...

Αν και η μόδα θέλει πλέον την νεολαία να ασχολείται με το facebook, αποφασίσαμε από κοινού με τον Ηλεκτρονικά Άστεγο - ο οποίος επιτέλους βρήκε στέγη - να αναστήσουμε τον ιστότοπο και να ξαναεπιστρέψουμε δυναμικά στο προσκήνιο της πληροφόρησης!!!!

Όπως παρατηρείτε οι παπαρολογίες που είχαμε γράψει κατά καιρούς στο παρελθόν αποτελούν ...παρελθόν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν την σοβαρή ψυχική ασθένεια πό την οποία και πάσχουμε...

Τα ξαναλέμε λοιπόν σύντομα....

Saturday, February 2, 2008

Μετανιώνω...

"Τι μπορεί να σταθεί απέναντι στο θάνατο???"

"Να ανατρέψει την αέναη πορεία του ανθρώπου προς τη φθορά και την αιώνια θλίψη???"

Όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είσαι θα βρεθείς αντιμέτωπος αργά η γρήγορα με τον μαυροφορεμένο θεριστή.... Θεριστή ώριμων ή πρόωρων καρπών...... Των ψυχών........

Και όταν σε ρωτήσει:

" Τι θες να θυμάσαι από τη ζωή σου??¨

Τι θα απαντήσεις???

Χρήματα και πλούτη??? Φιλίες και προδοσίες??? Χαμένες ευκαιρίες και επιπόλαιες αποφάσεις???

Πόσο τραγικός πράγματι είσαι!!!!

Μετανιώνω γιατί υπήρξα άνθρωπος σε έναν κόσμο θηρίων!!!

Μετανιώνω γιατί αγάπησα γνωρίζοντας ότι θα πληγωθώ!!!

Μετανιώνω που έδωσα γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρω!!!

Μετανιώνω που δεν σε εγκατέλειψα και στάθηκα δίπλα σου μέχρι το τέλος!!!

Και περιμένοντας εκεί στην όχθη τη βάρκα την σκοτεινή να σε περάσει απέναντι, μια σκιά πλέον στο βασίλειο των σκιών, ειλικρινείς στίχοι έρχονται στο λογισμό σου, γραμμένες από ποιητή από τις μακρινές χώρες του Νότου:

"Δε σ' αγαπώ σα να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι
σαίτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ'άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.''

Και τα δάκρυα πέφτουν καυτά στο παγωμένο χώμα.......

Και μετανιώνεις περισσότερο που είσαι μακριά της.........

Monday, August 13, 2007

Hρι(α)δίζουσα μαγεία.................


........Κι έπειτα είναι κι αυτό το αεράκι ο ζεστό, που ξεκινά το ταξίδι του από τις μυθικές χώρες του νότου. Και καθώς αγγίζει το πρόσωπό σου, διηγείται όλες εκείνες τις ιστορίες των μεγάλων παραμυθάδων για λάγνες μάγισσες, τρομερούς δράκους και ανακπλήρωτες αγάπες που ζουν αιώνια στους κόκκους σκόνης που μεταφέρει από τόπο σε τόπο.

Είναι η σκόνη που καθαρίζεις από το πρόσωπό σου, από το στήθος σου, τα όμορφα χέρια σου...Από όλα τα σημεία του σώματός σου που αφήνει εκτεθιμένα στη μανία της φύσης το κομμάτι ύφασμα με το οποίο περιφέρεσαι στις χρυσαφένιες αμμουδιές και τόυτο το καλοκαίρι.

Και όλοι σε κοιτάνε, σε γδύνουν με τη φαντασία τους, κάνοντας ανόσιες σκέψεις για σένα.

Αλλά είναι φυσικό...

Γιατί δεν είσαι μια απλή γυναίκα....Είσαι μια σειρήνα που το κύμα ξέβρασε σε τούτο το νησί...Και πιστή στον προαιώνιο όρκο σου, θέλγεις τους άνδρες κοντά σου και τους καταβροχθίζεις...

Friday, June 29, 2007

Αφιερωμένο σε 'ΣΕΝΑ

(Γκαλά,η γυναίκα του Νταλί,1952)




“η Σοφία η δικιά μου δεν συμμαζεύεται,
μία τσούλα είναι του δρόμου που τρελλαίνεται,
απ΄τη μία παίρνει εμένα και συνεπαίρνεται,
απ’την άλλη σπρώχνει εμένα και από άλλον σπρώχνεται,

η Σοφία η δικιά μου ζει με αποβράσματα,
πόσο θέλει να ξεφύγει και την πιάνουν κλάμματα,
δεν εσπούδασε αρτίστα μα τα ψέμματα,
ξεχειλίζουνε οι τσέπες της με κέρματα,

η Σοφία η δικιά μου σαν γκαρσόνα φέρνεται,
που σερβίρει τους πελάτες δίχως να τους δένεται,
και στον ένανε να λέει πως τον άλλον σκέφτεται,
και όταν όλους τους τυλίγει φεύγει κι έρχεται,

η Σοφία η δικιά μου πιάνει τα μηνύματα,
κι απ’το Άμστερναμ μου στέλνει κρύα χαιρετίσματα,
πως παντρεύεται μου λέει κάποιον που αγάπησε,
κι ότι είχαμε οι δυο μας μια για πάντα τσάκισε,

η Σοφία η δικιά μου φεύγει ξημερώματα,
πάλι τσίμπησε νωρίς μπαγιάτικα δολώματα,
…»
(Μάνος Ξυδούς)


Αφιερωμένο σε ‘ΣΕΝΑ.

Οι γείτονες,αργόσχολοι νοικοκυραίοι,
υποστήριζαν με σθένος πως είσαι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα
γυναίκας γλάστρας,απλώς μια εμφανίσιμη γυναίκα
και τίποτα περισσότερο.

Όσα αρσενικά προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σε ξελογιάσουν,
σε χαρακτήριζαν ντίβα,απρόσιτη και τεχνηέντως μοιραία.

Στα πειράγματα απαντούσες σιωπηλά,μ’ένα χαμόγελο,
αντανάκλαση μιας εκκωφαντικής αδιαφορίας.

Δεν κατάφερες να περάσεις σε κάποια σχολή.
Δεν ήθελες να γίνεις γιατρός,μηχανικός ή γραμματέας.
Γεννήθηκες ΓΥΝΑΙΚΑ.

Μια κούραση,απόρροια της νυχτερινής περιήγησής σου,
σε υποψιασμένα μαγαζιά,απ’αυτά που προσφέρουν
ιδιαίτερα μαθήματα πάθους,ήταν χαραγμένη στα μυστικά
και κρυφά μονοπάτια του κουρασμένου σου κορμιού.

Η φωνή σου βαριά και μπάσα,
ομολογούσε την ερωτική σου σχέση,
με το τσιγάρο και το αλκοόλ.

Κάθε βράδυ,η ίδια ιστορία,
εραστές με χέρια ταραγμένα,γεμάτα ένταση,
προσπαθούσαν να σε προσεγγίσουν,
να σε ψηλαφίσουν,να ζωγραφίσουν στο μυαλό τους,
τις καμπυλότητες της γυμνής αλήθειας σου,
που έκρυβε,με χάρη,η νύχτα.

Οι προτάσεις που διατύπωνες,απλές,σύντομες,
λες και ήθελες να ανταποκριθείς σ’ένα παιχνίδι μυστηρίου
και απόκρυψης ανομολόγητων εμπειριών,
επιβεβαίωναν με δραματικό τρόπο,πως η ουσία της ζωής,
απ’την απαρχή του κόσμου,διατηρεί εχθρικές σχέσεις
με την πολυπλοκότητα.

Δεν μπορώ να σε φανταστώ παντρεμένη.
Δεν ανήκεις σε κανέναν.
Δεν αξίζει να γίνεις το λάφυρο κάποιου.

Μάταια,από καθαρή περιέργεια,θα προσπαθήσεις
να ανταποκριθείς στον αηδιαστικό ρόλο,
της γυναίκας συζύγου-νοικοκυράς.
Και θα το μετανιώσεις.

Δεν σου ταιριάζει η συζυγική ζευγαρωτή σεξουαλικότητα.
Γεννήθηκες ανεξάρτητη,για να περιφέρεσαι ατέρμονα
και πρόστυχα σε μυστικούς κήπους,
την ύπαρξη των οποίων αγνοούν κατ’επιλογή,
οι άνθρωποι της συνήθειας και της επαναληψιμότητας.

Θύμα και θύτης.Ένοχη και αθώα.Συνεχίζεις.

Δεν έγινες κοσμικός αστέρας.
Κι όμως σε θυμούνται πολλοί.Και σε συναντούν συχνά.
Στα όνειρά τους.

Δεν μιλάς ξένες γλώσσες.
Μία μόνο γλώσσα ξέρεις να μιλάς εξαιρετικά.
Τη μόνη,αληθινά παγκόσμια γλώσσα.

ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ


«μέσα σε ροζ μπαράκια και σε λιωμένη μουσική είσαι εσύ»
(Έλενα Αρβανίτη)


Καλό καλοκαίρι.
Να περάσετε όλες και όλοι όμορφα.
Να προσέχετε.Κυκλοφορούν πολλά μεταδιδόμενα νοσήματα.
Τα πιο ύπουλα και επικίνδυνα είναι τα εγκεφαλικά.


Ηλεκτρονικά Άστεγος


Monday, June 25, 2007

Ταξιδεύοντας στον κόσμο του Πέτρου

Επίλογος

Όταν,δακρύζεις περιμένοντας την άνοιξη,
όταν κρυώνεις,
όταν,δαγκώνεις με παράπονο τα χείλη σου,
όταν ματώνεις,
όταν οι δρόμοι σου τελειώσουνε απότομα,
όταν δεν θα ‘χεις πού να πας και πού να κλάψεις,
όταν βουλιάξεις στο περίπου και το τίποτα,
να με φωνάξεις,
να με φωνάξεις.

Όταν,με σάλπιγγες ξυπνήσεις και με τύμπανα,
όταν σε πιάσουν,
όταν θα ψάχνεις στο ταβάνι την εξώπορτα,
όταν σε σπάσουν,
όταν τα λόγια σου θα πέφτουνε στο πάτωμα,
όταν οι φίλοι σου σ’αφήσουν να ρημάξεις,
όταν σε φτύσουνε οι πρόχειρες αγάπες σου,
να με φωνάξεις,
να με φωνάξεις.

(Βασίλης Παπακωνσταντίνου)




Κάποιος,πρέπει να σου πει την αλήθεια,μικρέ Πέτρο.
Να σε ενημερώσει για τη νερόβραστη,γλυκανάλατη και
ανέραστη ζωή του συντάκτη της στήλης που τόσο πολύ
εμπιστεύεσαι.

Θέλω να σε πάρω μαζί μου,μικρέ Πέτρο.Σ’ ένα
ταξίδι σε τόπους σκοτεινούς,εκεί που τα
ραβασάκια πίστης και αιώνιας αφοσίωσης ,
ντύνονται στα χρώματα της μελαγχολικής,
αλλά τόσο αληθινής ουσίας τους.
Στα χρώματα της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Ξέρεις πού κρύβεται η ΑΓΑΠΗ σου;
Με ποιους κάνει παρέα το ΙΔΑΝΙΚΟ σου;
Σ’ΕΝΑΝ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ,
ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΕΙ ΜΕ ΚΩΛΟΧΑΡΤΑ ΚΑΙ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΚΑΠΟΤΕΣ,
ΠΕΡΥΤΙΛΙΓΜΕΝΕΣ ΜΕ
ΘΗΛΥΚΕΣ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ.

Σε σοκάρω μικρέ Πέτρο.
Αρχίζεις να με μισείς.
Δεν μ’ενδιαφέρει.
Τέτοια συναισθήματα,πόνος,μίσος,
είναι χρήσιμα μόνο για τα παραμυθάκια
των καταραμένων ποιητών.Όχι για τους
αληθινούς ανθρώπους,του πραγματικού κόσμου.

Κράτησε το μίσος σου για μένα,θέλω να
το θυμηθείς όταν προδώσεις τη νέα σου ΑΓΑΠΗ.
Ίσως η νέα σου ΑΓΑΠΗ ονομάζεται
ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Δεν θέλω κάποτε να μου ζητήσεις
τα ρέστα.Να με κατηγορήσεις ότι σου
είπα ψέμματα.Προτιμώ να με μισήσεις
σήμερα για να με επιβεβαιώσεις αύριο.
Ίσως έτσι,έτσι ίσως ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ.

Γιατί μικρέ Πέτρο;

Καλό ταξίδι στον δικό σου αστερισμό.
Πάντα θα περιμένω.
Πάντα θα περιμένω να γυρίσεις.

Ακόμη κι αν αργήσεις.


ΤΕΛΟΣ



Ηλεκτρονικά Άστεγος

Friday, June 22, 2007

Ταξιδεύοντας στον κόσμο του Πέτρου

Η κριτική επιτροπή,κατόπιν ώριμης και ενδελεχούς μελέτης
της υπόθεσης του ανυπόμονου και ανασφαλή Πέτρου,
απεφάνθη:
-Σε απορρίπτουμε.Δεν σε χρειαζόμαστε άλλο.Είσαι ανεπαρκής.
Ο επόμενος παρακαλώ!

Ο Πέτρος αισθάνθηκε τη γη να τρέμει και να ανοίγει κάτω
απ'τα πόδια του.Περίλυπος,ταραγμένος,οργισμένος και
αγανακτισμένος,ξέσπασε σε δάκρυα ντροπής.Το μένος,
άρχισε να κατασπαράζει την πληγωμένη του ψυχή.
Με βήματα αργά,αλλά σταθερά,κατευθύνθηκε για τελευταία
φορά στην αίθουσα υποδοχής του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού
Αρένα,λαμβάνοντας το πιστοποιητικό αποχώρησης-
αποφυλάκισης.Με σκυμμένο το κεφάλι και την περηφάνια,
πέρασε για τελευταία φορά το κατώφλι των παιδικών του
ονείρων.Ένιωσε ότι η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ του Δημοσιότητα
δεν θα του κλείσει το μάτι ποτέ ξανά.

Λεωφορείο.Τραίνο.Μετρό.Τελικός προορισμός ένα μικροαστικό
διαμέρισμα που,εδώ και κάμποσα χρόνια,στεγάζει τα όνειρα,
τις φιλοδοξίες και τις πεποιθήσεις του πικραμένου και
μαραμένου Πέτρου.



ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ

Αυτή τη φορά δεν θα απολάμβανε την άγονη συντροφιά
της τηλεόρασης.Δεν ήθελε να αντικρύσει τα λεπτεπίλεπτα
χρώματά της.Έστριψε μερικά τσιγάρα,αναζήτησε
τα αγαπημένα του life-style περιοδικά και κινήθηκε
με τρικυμιώδη ρυθμό και βουρκωμένο βλέμμα,στο
υπνοδωματιό του.

Άναψε ένα τσιγάρο και αφέθηκε στην χαλαρή και
μεθυστική απόλαυση που τόσο απλόχερα προσφέρει
η νικοτίνη.Δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται
την ΑΓΑΠΗ του για την Δημοσιότητα.Είχε τόσα
επενδύσει σ'αυτήν.Θα μοιραζόταν την ζωή του μαζί της.
Τόσα περιοδικά μιλούσαν γι'αυτήν.Πού θα τη
συναντήσει.Πώς θα την κατακτήσει.Χιλιοταξιδεμένοι
φωτεινοί δρόμοι,με λαμπερές και εντυπωσιακές
διαφημιστικές πινακίδες,του θύμιζαν τη δύναμη
και την απεραντοσύνη της.

Το πληγωμένο βλέμμα του Πέτρου,έπεσε τυχαία σε
μια σελίδα ενός περιοδικού που κρατούσε στα χέρια του.
Το συγκεκριμένο περιοδικό,αποτελούσε γι'αυτόν,το μόνο
ουσιαστικό,ιερό κοινωνικό ευαγγέλιο.Ο συντάκτης
της στήλης,με πομπώδες ύφος,που θύμιζε ιεροκήρυκα
κάποιας άλλης εποχής,προσπαθούσε να πείσει,
ακόμη και τον εαυτό του,πως κανείς δεν μπορούσε
να ζήσει χωρίς αυτήν την ΑΓΑΠΗ.Όλοι μιλούσαν
για την μαγευτική αξία της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ του.
Όλοι την θαύμαζαν και έψαλλαν ύμνους,αιώνιας
πίστης και αφοσίωσης.

Ο Πέτρος βουτηγμένος στη αδυσώπητη μαυρίλα πενθεί.
Θέλει να γράψει ποιήματα,για να εκφράσει
την κενότητα,την απόγνωση και την μοναξιά που
καλλιεργεί η απουσία της ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ του.


(συνεχίζεται)



Ηλεκτρονικά Άστεγος